Op vrijdag 12 april 2019 presenteert Pauline Koehorst om 16.00 uur in het Van Gogh Huis de video-installatie Transition. Voor dit werk op locatie heeft Koehorst het kind Vincent van Gogh als uitgangspunt genomen. De video-installatie in de Van Gogh Kamer, waaraan o.a. leerlingen van basisschool De Wildert in Breda hebben meegewerkt, is te bezichtigen tot en met 28 april 2019.
Brommende-, schelle- en meditatieve tonen resoneren in de ruimte. Op een grote wand zijn overweldigende natuurbeelden van IJsland geprojecteerd. Zijn hoestende, boerende, brakende en aan verandering onderhevige aarde dient als metafoor voor de emotionele beleving van een meisje. In de vorm van een gedicht fluistert zij haar beleving van vrijheid maar ook haar pijnlijke worsteling met het opgedrongen keurslijf.
Zeventien I-pads met zwart-wit films van close-ups van kinderen staan in de ruimte opgesteld. Hun ogen zijn gesloten. Sommigen lijken onbewogen en ontspannen. Anderen lijken gespannen. Dromen ze van een andere wereld die mooier en fijner is en waar ze zichzelf kunnen zijn? Of sluiten ze zich juist af voor een wereld waar ze niet willen zijn?
In de video-installatie Transition heeft Pauline Koehorst het kind Vincent van Gogh als uitgangspunt genomen. “Vincent werd opgevoed door ouders die door hun eigen achtergrond en die van de tijdsgeest waarin zij leefden een groot belang hechtten aan de oordelen van hun omgeving en het Nederlands Hervormd geloof. Omdat Vincents gevoelige en creatieve geest vrijheid als voeding nodig had kon hij onmogelijk voldoen aan deze verwachtingen. Het leverde hem voortdurend een innerlijke strijd en een alles verterend schuldgevoel op. Om tot rust te komen zocht Vincent zijn heil in de natuur waarvoor hij een diepe belangstelling ontwikkelde”, aldus Koehorst.
“Het lijden van Vincent van Gogh staat niet op zichzelf. Iedereen kan zich in meer of mindere mate met hem identificeren. In het bijzonder: het kind. Mede door de digitaal sociale netwerken waarin de ongeschreven regel is dat we vooral het beste van onszelf laten zien, is dit lijden de laatste jaren alleen maar toegenomen. Het lijden van Vincent van Gogh heeft eraan bijgedragen dat hij zijn onderwerpen op diep emotioneel niveau kon vormgeven. Deze intensewerkwijze komt overeen met mijn werkwijze waarin ik naar beelden zoek die de beleving van de emotie van het verlies van identiteit teweegbrengt.”
